25
Μαρτίου σήμερα και κυματίζουν απ άκρη σ΄ άκρη της επικράτειας ελληνικές
σημαίες, θυμίζοντάς μας τη διπλή σημασία της επετείου για τον Ελληνισμό:
την θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και
την εθνική γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία το 1821.
την θρησκευτική, γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και
την εθνική γιατί η ημέρα αυτή σηματοδοτεί το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας, την έναρξη της ελληνικής επανάστασης ενάντια στην οθωμανική κυριαρχία το 1821.
Ας
αναστοχαστουμε για λίγο τα χρόνια εκείνα μέσα από τις συνθήκες των ημερών
μας….., φέρνοντας στην επίγνωσή μας τους λαούς σήμερα που αγωνίζονται για
εθνική και κοινωνική ελευθερία, αλλά και τον λαό μας που βιώνει μια σύγχρονη
μορφή δουλείας
Η επανάσταση των Ελλήνων υπήρξε επιβεβλημένη ύστερα από μακραίωνη δουλεία μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Ο λαός θρήνησε για την άλωση, αλλά ποτέ δεν έχασε την ελπίδα του για τη μέρα της απελευθέρωσης.
Ο σπόρος για την επανάσταση είχε καρπίσει πολύ πριν από την έναρξή της. Ένθερμος εμψυχωτής του υπόδουλου Γένους υπήρξε ο Ρήγας Φεραίος, του οποίου ο λόγος και το παμβαλκανικό του όραμα θα βρίσκουν πάντα το νόημά τους στα ταραγμένα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, όπου πάντα ….. η συνεργασία, η συνεννόηση και η ειρήνη είναι τα ζητούμενα.
Το 1815, έτος ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας, είναι η χρονιά ορόσημο, καθώς παίρνουν σάρκα και οστά τα όνειρα των υπόδουλων Ελλήνων και όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνει ότι κάτι πολύ σημαντικό θα ακολουθήσει.
Στη συνέχεια ο Ιερός Λόχος, το στρατιωτικό σώμα από νεαρούς Έλληνες πατριώτες, που ίδρυσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, πολέμησε ηρωικά και έπεσε στο Δραγατσάνι, στη διάρκεια της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, συγκλονίζοντας με την αυτοθυσία του και το πνεύμα ανιδιοτελούς πατριωτισμού.
Όλα… ήταν έτοιμα πια. Έλλειπε μόνο η σπίθα που θα έδινε το έναυσμα.
Η ιστορία τοποθετεί τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στις 25 Μαρτίου 1821 να ορκίζει τους αγωνιστές, αν και από τις 23 Μαρτίου, που απελευθερώθηκε η Καλαμάτα, η επανάσταση διαδόθηκε σ’ ολόκληρη την υπόδουλη Ελλάδα. Σε όλα τα μέρη, Στερεά, Εύβοια, Θεσσαλία, Μακεδονία, Κρήτη και νησιά, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν. Η θυσία του Διάκου στις 22 Απριλίου, το ένδοξο Χάνι της Γραβιάς και οι 118 υπερασπιστές του στις 8 Μαΐου, η άλωση της Τρίπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου και η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια στις 26 Ιουλίου 1822 αποτέλεσαν γεγονότα που εδραίωσαν την πίστη στην επιτυχία του αγώνα.
Πολλά ήταν τα γεγονότα της Επανάστασης που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και τόνωσαν το φιλελληνικό αίσθημα, ανατρέποντας τις ισορροπίες υπέρ… των επαναστατημένων Ελλήνων: η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών, η θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο, η πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου.
Η Επανάσταση, όμως, είχε και τις μελανές σελίδες της, όπως τους εμφυλίους πολέμους, τις τοπικιστικές έριδες και τα αντικρουόμενα συμφέροντα, τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, τον παραγκωνισμό των αγωνιστών κ.α.
Τελικά, μετά τη Ναυμαχία στο Ναβαρίνο, η οποία έγινε η αφετηρία διπλωματικών και πολιτικών εξελίξεων, η εθνεγερσία των Ελλήνων πέτυχε εν μέρει τον στόχο της, την εθνική ανεξαρτησία.
Το 1830, η Ελλάδα, αν και με περιορισμένα σύνορα στη γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού, αποκτά κρατική υπόσταση. Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας προσπαθεί να οργανώσει το νέο κράτος, αποκτώντας φίλους και εχθρούς. Η δολοφονία του όμως, ανέκοψε αυτήν την προσπάθεια και έδωσε την ευκαιρία για έξωθεν παρεμβάσεις. …
Με αφορμή την συγγραφή αυτού του λόγου για τον εορτασμό της επετείου του 21, αναρωτήθηκα κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι για τη χρησιμότητα αυτών των γιορτών και για το αν τα γεγονότα του τότε είναι ακόμη σημαντικά για το σήμερα.
- Συγκινούν άραγε ακόμη οι ήρωες της επανάστασης ή απλώς είναι ονόματα τα οποία αναφέρονται μηχανικά και χωρίς συνειδητοποίηση της αξίας τους;
- Γίνονται οι γιορτές αυτές αφορμή για στοχασμό και περισυλλογή ή είναι μόνο αφορμή για τριήμερες αποδράσεις από την καθημερινότητα;
Σήμερα συμπληρώνονται 195 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Για μία ακόμη φορά τιμούμε τους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία. Πολλά γράφτηκαν γι αυτή και πολύ αίμα χύθηκε στο όνομα της.
- Μα για ποια ελευθερία μιλάμε; Για την Ελευθερία που θέλει αρετή και τόλμη, που θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να τη διατηρήσουμε και την αξιοποιήσουμε;
Κι όμως αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους «τι είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σχεδόν κανείς δεν θα έχει μια πρόχειρη συμπιεσμένη φράση για να δώσει τον απόλυτο ορισμό της
Η ελληνική γλώσσα ευτυχώς κρύβει νοήματα και έχει και φιλοσοφικό υπόβαθρο… Η λέξη «ἐλευθερία» προκύπτει «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί».
(ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως)
«Ελευθερία» λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις πάντα σύμφωνα με ό,τι σου γεννά αγάπη στην καρδιά σου … Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου προκαλεί αγάπη, σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει, …..ακόμη και μέσα στη σκλαβιά.
Η επανάσταση των Ελλήνων υπήρξε επιβεβλημένη ύστερα από μακραίωνη δουλεία μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Ο λαός θρήνησε για την άλωση, αλλά ποτέ δεν έχασε την ελπίδα του για τη μέρα της απελευθέρωσης.
Ο σπόρος για την επανάσταση είχε καρπίσει πολύ πριν από την έναρξή της. Ένθερμος εμψυχωτής του υπόδουλου Γένους υπήρξε ο Ρήγας Φεραίος, του οποίου ο λόγος και το παμβαλκανικό του όραμα θα βρίσκουν πάντα το νόημά τους στα ταραγμένα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, όπου πάντα ….. η συνεργασία, η συνεννόηση και η ειρήνη είναι τα ζητούμενα.
Το 1815, έτος ίδρυσης της Φιλικής Εταιρείας, είναι η χρονιά ορόσημο, καθώς παίρνουν σάρκα και οστά τα όνειρα των υπόδουλων Ελλήνων και όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνει ότι κάτι πολύ σημαντικό θα ακολουθήσει.
Στη συνέχεια ο Ιερός Λόχος, το στρατιωτικό σώμα από νεαρούς Έλληνες πατριώτες, που ίδρυσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, πολέμησε ηρωικά και έπεσε στο Δραγατσάνι, στη διάρκεια της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, συγκλονίζοντας με την αυτοθυσία του και το πνεύμα ανιδιοτελούς πατριωτισμού.
Όλα… ήταν έτοιμα πια. Έλλειπε μόνο η σπίθα που θα έδινε το έναυσμα.
Η ιστορία τοποθετεί τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στις 25 Μαρτίου 1821 να ορκίζει τους αγωνιστές, αν και από τις 23 Μαρτίου, που απελευθερώθηκε η Καλαμάτα, η επανάσταση διαδόθηκε σ’ ολόκληρη την υπόδουλη Ελλάδα. Σε όλα τα μέρη, Στερεά, Εύβοια, Θεσσαλία, Μακεδονία, Κρήτη και νησιά, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν. Η θυσία του Διάκου στις 22 Απριλίου, το ένδοξο Χάνι της Γραβιάς και οι 118 υπερασπιστές του στις 8 Μαΐου, η άλωση της Τρίπολιτσάς στις 23 Σεπτεμβρίου και η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια στις 26 Ιουλίου 1822 αποτέλεσαν γεγονότα που εδραίωσαν την πίστη στην επιτυχία του αγώνα.
Πολλά ήταν τα γεγονότα της Επανάστασης που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα και τόνωσαν το φιλελληνικό αίσθημα, ανατρέποντας τις ισορροπίες υπέρ… των επαναστατημένων Ελλήνων: η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των Ψαρών, η θυσία των γυναικών στο Ζάλογγο, η πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου.
Η Επανάσταση, όμως, είχε και τις μελανές σελίδες της, όπως τους εμφυλίους πολέμους, τις τοπικιστικές έριδες και τα αντικρουόμενα συμφέροντα, τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, τον παραγκωνισμό των αγωνιστών κ.α.
Τελικά, μετά τη Ναυμαχία στο Ναβαρίνο, η οποία έγινε η αφετηρία διπλωματικών και πολιτικών εξελίξεων, η εθνεγερσία των Ελλήνων πέτυχε εν μέρει τον στόχο της, την εθνική ανεξαρτησία.
Το 1830, η Ελλάδα, αν και με περιορισμένα σύνορα στη γραμμή Αμβρακικού - Παγασητικού, αποκτά κρατική υπόσταση. Ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας προσπαθεί να οργανώσει το νέο κράτος, αποκτώντας φίλους και εχθρούς. Η δολοφονία του όμως, ανέκοψε αυτήν την προσπάθεια και έδωσε την ευκαιρία για έξωθεν παρεμβάσεις. …
Με αφορμή την συγγραφή αυτού του λόγου για τον εορτασμό της επετείου του 21, αναρωτήθηκα κι εγώ όπως και πολλοί άλλοι για τη χρησιμότητα αυτών των γιορτών και για το αν τα γεγονότα του τότε είναι ακόμη σημαντικά για το σήμερα.
- Συγκινούν άραγε ακόμη οι ήρωες της επανάστασης ή απλώς είναι ονόματα τα οποία αναφέρονται μηχανικά και χωρίς συνειδητοποίηση της αξίας τους;
- Γίνονται οι γιορτές αυτές αφορμή για στοχασμό και περισυλλογή ή είναι μόνο αφορμή για τριήμερες αποδράσεις από την καθημερινότητα;
Σήμερα συμπληρώνονται 195 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Για μία ακόμη φορά τιμούμε τους προγόνους μας που έδωσαν τη ζωή τους για την Ελευθερία. Πολλά γράφτηκαν γι αυτή και πολύ αίμα χύθηκε στο όνομα της.
- Μα για ποια ελευθερία μιλάμε; Για την Ελευθερία που θέλει αρετή και τόλμη, που θέλει θυσίες για να την αποκτήσουμε και προπαντός για να τη διατηρήσουμε και την αξιοποιήσουμε;
Κι όμως αν ρωτήσεις δέκα ανθρώπους «τι είναι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σχεδόν κανείς δεν θα έχει μια πρόχειρη συμπιεσμένη φράση για να δώσει τον απόλυτο ορισμό της
Η ελληνική γλώσσα ευτυχώς κρύβει νοήματα και έχει και φιλοσοφικό υπόβαθρο… Η λέξη «ἐλευθερία» προκύπτει «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί».
(ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως)
«Ελευθερία» λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις πάντα σύμφωνα με ό,τι σου γεννά αγάπη στην καρδιά σου … Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι σου προκαλεί αγάπη, σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει, …..ακόμη και μέσα στη σκλαβιά.
Ας
ελπίσουμε λοιπόν ότι σήμερα τουλάχιστον θα σκεφτούμε όλοι μας λίγο περισσότερο
και θα προβληματιστούμε για την πορεία μας ως έθνους μετά.
Η μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία τους και παραδειγματίζονται από αυτήν.
Οδηγός και φάρος μας για το μέλλον μας πρέπει να είναι οι πρόγονοί μας με το παράδειγμά τους. Ο Μακρυγιάννης με το «Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ"», αλλά και η Αγγέλα Παπάζογλου, μια σύγχρονη γυναίκα Μακρυγιάννης που είπε: «αν θες να μείνεις ζωντανή, να μην ξεχνάς! Είναι αμαρτία να ξεχνάς! Να μην ξεχνάς!»
Η μεμψιμοιρία δεν ταιριάζει σε ανθρώπους που γνωρίζουν την ιστορία τους και παραδειγματίζονται από αυτήν.
Οδηγός και φάρος μας για το μέλλον μας πρέπει να είναι οι πρόγονοί μας με το παράδειγμά τους. Ο Μακρυγιάννης με το «Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ"», αλλά και η Αγγέλα Παπάζογλου, μια σύγχρονη γυναίκα Μακρυγιάννης που είπε: «αν θες να μείνεις ζωντανή, να μην ξεχνάς! Είναι αμαρτία να ξεχνάς! Να μην ξεχνάς!»
πηγή skiathos life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου