H Πρόταση του Γιώργου Βιολέττα για τον Φορέα διαχείρισης των Κουκουναριών

Διάβασα εδώ, ότι προτείνεται Φορέας διαχείρισης για την διαχείριση του δάσους στις «Κουκουναριές» στην Σκιάθο.
Μετά από την καταιγίδα που σαρώνει τη χώρα μας, μέσα στην αγωνιώδη προσπάθεια να μειωθεί το δημόσιο και μαζί του η αδιαφάνεια, η κακοδιαχείριση, η σπατάλη και όλα τα αμαρτήματα που μας ταλανίζουν ως κοινωνία, η πρόταση που έχουμε για τις «Κουκουναριές» είναι μία από τα ίδια (ή από τα «παλιά»):
Να δημιουργήσουμε άλλον έναν κρατικό φορέα, ένα μόρφωμα, με προκάλυψη την διαχείριση του όντως ταλαιπωρημένου δάσους το οποίο βοά για βοήθεια και σεβασμό, στον οποίο φορέα θα διορίσουμε (ποίος θα διορίσει; Φυσικά ο δήμαρχος με τους γνωστούς τρόπους και συμπεριφορές, σε συνεργασία με άλλα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας και συνδιαλλαγής) έναν πρόεδρο που θα αμείβεται πλουσιοπάροχα, δύο τρείς υπαλλήλους που θα αμείβονται εξίσου, πιθανότατα και με εκτός έδρας αποζημίωση αφού θα πρέπει να «ταξιδεύουν» κάθε μέρα στις Κουκουναριές (!) κτλ κτλ. Ο φορέας αυτός φυσικά ΔΕΝ θα έχει προϋπολογισμό, ισολογισμό και άλλες τέτοιες ανούσιες λεπτομέρειες με διάφορες δικαιολογίες του στυλ «δεν φτάνουν οι υπάλληλοι, δεν προβλέφτηκε θέση λογιστού Α» και μετά από μερικά χρόνια θα καταντήσει όπως οι πολύπαθες ΔΕΥΑ (Σ, ή ότι άλλο θέλετε) ανά την Ελλάδα. Και φυσικά τότε θα φτάσουμε στο σημείο να συζητάμε την ιδιωτικοποίηση του φορέα με βάρβαρους τρόπους και μέσα, την απόλυση ανθρώπων που θα έχουν δουλέψει επί σειρά ετών στον φορέα, και όλα αυτά τα «τροϊκανά» που συζητάμε σήμερα για αντίστοιχες καταστάσεις.
Αν πραγματικά θέλουμε να καινοτομήσουμε στον τόπο μας και να δημιουργήσουμε ένα αισιόδοξο αύριο, αυτές οι πρακτικές του χθες πρέπει να σταματήσουν ΤΩΡΑ (αν όχι χθες).
Αν πραγματικά θεωρούμε ότι υπάρχει ανάγκη διαχείρισης (που συμφωνώ ότι υπάρχει) του βιότοπου των Κουκουναριών, τότε θα έπρεπε να έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας τουλάχιστον δύο εκθέσεις βιωσιμότητας ενός τέτοιου φορέα, οι προτάσεις (αυτό)χρηματοδότησης του, το μοντέλο διαχείρισης και λειτουργίας του καθώς και οι (εγκεκριμένοι επιστημονικά) τρόποι αειφόρου ανάπτυξης και εκμετάλλευσης του βιότοπου. ΤΟΤΕ και ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ θα μπορούσα να συμφωνήσω στην ίδρυση ενός φορέα διαχείρισης με αυστηρή βέβαια προϋπόθεση την υλοποίηση ενός μοντέλου ΣΔΙΤ (Σύμπραξη δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα), που θα εξασφαλίζει την απαραίτητη διαρκή χρηματοδότηση του ΧΩΡΙΣ την παραγωγή ελλειμμάτων στον ήδη άφραγκο Δήμο Σκιάθου).
Το να πετάμε πυροτεχνήματα στον αέρα περί δημιουργίας φορέα έτσι απλά και αόριστα, θεωρώ ότι έχει μοναδικό σκοπό το βόλεμα δύο τριών ημετέρων…
Βιολέττας Γεώργιος